مدح و شهادت امام هادی ( علی النقی ) علیهالسلام
در بستری افـتاده بیجان پیکر توست بر خاک از زهر جفا بال و پر توست آقا دگـر تـاب و تـوان رفـته ز جسمت دلـواپس فـرزند دو چـشمان تر توست زهـر جـفـا جـسـم تو را درهم کـشـیده در بـسـتری انگـار جسم لاغـر توست در حـجـرۀ در بسـتـهای افـتادی از پـا آه و فغان و بیکسی دور و بر توست از داغ و درد کـوچهها بیتـاب هستی در گوش جانت نالـههای مـادر توست پـیـری چه زود آمـد به استـقـبـالت آقـا زهـر جـفا در بین حجـره یاور توست در سامـرا دور از وطن تنهـا غـریبی تنهـا کـنـار بـسـتر تو هـمـسـر تـوست گویند لبتـشنه تو جان دادی به بسـتر در ساعت آخر فغان در حنجر توست بالا سرت وقت شهادت عسکـری بود یا آنکه روی خاک حجره پیکر توست |